ಮದುವೆ ಎಂಬ ಖಾಸಗಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ

ಆ ಮೇಷ್ಟ್ರು ಮದುವೆಯಾದರು. ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳಿಗೂ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ. (ಮದುವೆಯಾದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ 'ಕೊರೋನಾ' , 'ಲಾಕ್ಡೌನ್ ' ಎಂಬ ಪದಗಳನ್ನೇ ಜನ ಕೇಳಿರಲಿಲ್ಲ) ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಜನ ನಗುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾನು ಅಲ್ಲಿದ್ದವರೆದುರು ಮೇಷ್ಟ್ರ ನಡೆಯನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಭೇಷ್ ಎಂದೆ.

*

ಆ ಕಾಡಿನ ಒಳಗೆ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದ ಯುವಕ-ಯುವತಿಯರು ತಮಗಿಷ್ಟವಾದವರ ಜೊತೆಗೆ 'ಸ್ವಯಂಘೋಷಿತ' ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಹದಿನೆಂಟು ಮುಗಿದು ಹತ್ತೊಂಬತ್ತು ಬರುವ ಮೊದಲೇ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಮಗುವೊಂದು ಇಸ್ಸೀ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮಲಗಿರುತ್ತದೆ. ಮಗುವನ್ನು ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿಸಿ ನಾಲ್ಕೈದು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ನಡೆದುಹೋಗುವಾಗ ಎದುರಾದರೆ 'ಮದುವೆ ಆಯ್ತು ಸಾರ್' ಎಂದು ಕೇಳುವ ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಆಗ ಇತ್ತಲಿಂದ 'ಒಳ್ಳೆಯದಾಗಲಿ' ಎಂಬ ಶುದ್ಧ ಶುಭಹಾರೈಕೆ ಅವರ ಹೆಗಲಿಗೇರುತ್ತದೆ.

*

ಮದುವೆ ಎನ್ನುವುದು ತೀರಾ ಖಾಸಗಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ. ತಿನ್ನುವ/ಮೋಜು ಮಾಡುವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವಲ್ಲ ಅಥವಾ ಹಣಮಾಡುವ/ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ವಾಣಿಜ್ಯ ವ್ಯವಹಾರವಲ್ಲ. ಕ್ಯಾಮೆರಾಗಳ ಲೈಟುಗಳ ಮೇಕಪ್ಪುಗಳ ನಗುಗಳ ಶುಭಾಶಯಗಳ ಕೃತಕ ನಾಟಕವಲ್ಲ.

ಇಂದು ಸಾವು ಕೂಡ ಕುಡಿದು ಮೋಜುಮಾಡುವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಹೀಗೆ ಖಾಸಗಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗುವ, ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು ಖಾಸಗೀ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಾಗುತ್ತಿರುವ ವಿಚಿತ್ರ ನಡೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಪೂರ್ಣ ಕುರುಡರನ್ನಾಗಿಸುತ್ತಿದೆ.

*

ಕಾಜೂರು ಸತೀಶ್