ಅವ್ವನ ಸೀರೆ

ಅವ್ವನನ್ನು ಕಂಡರೆ
ಅವಳ ಸೀರೆ ನೆನಪಾಗೋದೇ ಇಲ್ಲ.



ಒಣಗಲು ಹಾಕಿದಾಗಲಷ್ಟೆ ಅದನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತೇನೆ.
ಕಿಡಿಮುಟ್ಟಿದ ನೆನಪು ಅದರಲ್ಲಿ ತೂತುಬಿದ್ದಿರುತ್ತದೆ.
ಅವಳ ಚರ್ಮದಾಳಕ್ಕೂ ಇಳಿದಿರಬಹುದಾದ ಅದು
ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿದಾಗಲೆಲ್ಲ
ಸುಡಲೆಂಬಂತೆ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿದೆ.



ಇನ್ನೂ ಎಣಿಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ
ಗಾರ್ಮೆಂಟ್ಸಿನ ಗೆಳೆಯ ಗೆಳತಿಯರು
ಬೆವರು ಬಸಿದು ಒತ್ತಿದ ಅದರ ಹೂವುಗಳನ್ನು.
ಹೀರಲು ಬಂದ ದುಂಬಿಗಳೆಲ್ಲ
ತುಟಿ ಸುಟ್ಟುಕೊಂಡಿವೆ.



ಒಣಗಲು ಬಿಟ್ಟ ಅವಳ ಸೀರೆಯಲ್ಲಿ
ತೊಟ್ಟಿಕ್ಕುವ ನೀರು
ಅವಳ ಕಣ್ಣೊಳಗೇ ಪರಕಾಯ ಪ್ರವೇಶ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದೆ.



ಪ್ರತೀ ಸಂಜೆ
ಸೀರೆಯೂ,ಅವಳೂ
ಸೂರ್ಯನ ಜಠರದಿಂದ ಪಾರಾಗಿ ಬಂದಿರುತ್ತಾರೆ.
ತೂಗಿಕೊಂಡರೆ ತಂತಿಗೆ
ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಗಾಳಿಗೂ ಹೊಯ್ದಾಟ.


ಅವ್ವನನ್ನು ಕಂಡರೆ
ಅವಳ ಸೀರೆ ನೆನಪಾಗೋದೇ ಇಲ್ಲ.


**

-ಕಾಜೂರು ಸತೀಶ್