ನೀ ಹೋದ ಬಳಿಕ
ಮೌನ ನಿನ್ನ ಗೆರೆಕೊರೆದು ಒಡಲಾಗಿ
ನನ್ನ ಕಣ್ಣೊಳಗಿಳಿದು ನಿನ್ನ ದನಿ ಪಡೆದಿದೆ
ನಿನ್ನ ನಗು ಈ ತೊರೆಯ ಜೊತೆ ಹರಿಯುತಿದೆ
ಕಗ್ಗಲ್ಲುಗಳ ಭಯವಿಲ್ಲ ಅದಕೆ
ಕಡಲಿನ ಅಳುವೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ
ನಿನ್ನ ಕನಸ್ಸಲ್ಲಿನ್ನು ಮಣ್ಣು ಹೊರುತ್ತಿರುವ ನಾನು
ಅದರ ಮೇಲೊಂದು ಗಿಡ, ಗಿಡದ ತುಂಬ ಹೂವರಾಶಿ
ನೀನು ಮಾಲೆಕಟ್ಟಿ ನನ್ನೆದೆಯ ಮೇಲಿರಿಸುವ ಕಪ್ಪು ಬಿಳುಪು ಚಿತ್ರ
ನಿನ್ನ ದಾರಿಯಿನ್ನು ನೀನೇ ಬೆಳೆದು ಕೈನೋಯಿಸಿಕೊಂಡ ಗುಲಾಬಿಯೆಡೆಗೆ
ಚುಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡಾಗಲೆಲ್ಲ ರೇಗುತ್ತೀಯ ಅಳುತ್ತೀಯ
ನನ್ನ ನೆನಪು ಅದರ ಬೇರಿಗೆ ನೀರೆರೆಯುತ್ತದೆ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ
ನೀ ಹೋದ ಬಳಿಕ
ಮರೆತೇಹೋಗಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸತೊಡಗಿದ್ದೇನೆ
ನೀನಿತ್ತ ಪ್ರೀತಿಯನೆಲ್ಲ ಕೊಟ್ಟುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ
*
-ಕಾಜೂರು ಸತೀಶ್
No comments:
Post a Comment