ಅವರು ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯ ಎಸ್.ಡಿ.ಎಂ.ಸಿ. ಅಧ್ಯಕ್ಷರು. ಸಣ್ಣ ಪ್ರಾಯ.
ಆ ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಬಗೆಯ ಅವ್ಯಕ್ತ ಪ್ರೀತಿ. ' ನೀವು ಯಾವಾಗ ಹೇಳ್ತೀರೋ ಆಗ, ಒಂದಿನ ಮುಂಚೆ ಹೇಳಿ ಸಾಕು... ಮಕ್ಳನ್ನೂ ಕರ್ಕೊಂಡ್ಹೋಗೋಣ' ಎನ್ನುತ್ತಾ ದೂರದಲ್ಲಿದ್ದ ಆ ಬೆಟ್ಟವನ್ನು ಕತ್ತನ್ನೆತ್ತಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು.
ಕಳೆದ ವರ್ಷವು 'ಈ' ಮಳೆಯ ಹಾಗೆ ಜಾರಿಹೋಯಿತು. ಈ ವರ್ಷದ ಅಕ್ಟೋಬರ್ಗೆ ಅದನ್ನು ಮುಂದೂಡಿದ್ದೆ.
ಮೊನ್ನೆ ಅವರ ಶವ ನೋಡಲು ಹೋಗಿದ್ದೆ! ಊರ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ ಮನುಷ್ಯರ ಜೀವವನ್ನು ನೆಕ್ಕಿ ನೋಡಲು ಬಂದ 'ಡೆಂಗಿ'ಯ ನಾಲಗೆಗೆ ಅವರ ಜೀವವೂ ತಗುಲಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು!
ಈಗ ಪ್ರೀತಿಯಷ್ಟೇ ಉಳಿದಿದೆ. ಜೊತೆಗೆ ಕೆ.ಕೆ. ರಾಮಚಂದ್ರ ಎಂಬ ಆ ಹೆಸರೂ...
ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಆ ಬೆಟ್ಟ ಮತ್ತಷ್ಟೂ ದೂರದಲ್ಲಿರುವಂತೆ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆ!
*
-ಕಾಜೂರು ಸತೀಶ್
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteಹುಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸಂತಸ
ReplyDeleteಸಾವಿನಲ್ಲಿ ಶೋಕ
ಹೋಯಿತೊಂದು ಜೀವ
ಬಿಟ್ಟು ಈ ಲೋಕ
ಹುಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಆನಂದ
ಸಾವಿನಲ್ಲಿ ಕಂಬನಿ
ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಿದ ಜೀವ
ಬಿಟ್ಟು ಹೋಯಿತು ಧರಣಿ
ಹುಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸಂಭ್ರಮ
ಸಾವಿನಲ್ಲಿ ಸಂಕಟ
ನಾ ಪ್ರೀತಿಸಿದ ಜೀವಕೆ
ಮುಂದಿಲ್ಲ ಲೋಕದ ಜಂಜಾಟ