ಅಪ್ಪನೆಂದರೆ

ಅಪ್ಪನೆಂದರೆ ಹೆಗಲು

ಸಂಸಾರಕೆ ಹಗಲು

ಸೋರುವ ಬದುಕಿಗೆ

ಜಾರದ ಸೂರು

ಒತ್ತಾರೆ ಹೊತ್ತು, ಮೌನವ ಹೊತ್ತು

ಬೆವರ ಹೊಳೆಯಲಿ ಮೈತೊಳೆದು ನಿಂತು

ಉರಿವ ಗಾಯದ ನಡುವೆ ನಗುವ ಹೂವಿರಿಸಿ

ಆಳಬಾವಿಯಿಂದ ಬೆಳಕ ತುಂಬಿರಿಸಿ

ಹುಟ್ಟಾದರೆ ಸಾವಾದರೆ ಹುಟ್ಟುಹಾಕುತಾ

ನೋವು-ನಲಿವಿನ, ಅಲೆಯನು ದಾಟುತಾ

ಹಬ್ಬವ ಮದುವೆಯ ಹೆಗಲಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು

ಉರಿವ ಗಾಯದ ತುಟಿಗೆ ನಗುವನ್ನಿಟ್ಟು

ಕಣ್ಣು ಉಕ್ಕಿದರೆ ಕತ್ತಲಲಿ ತುಳುಕಿಸಿ

ಕುಸಿದು ಕುಳಿತರೆ ತುಟಿ ಕಚ್ಚಿ ಇರಿಸಿ

ಪ್ರೀತಿಯ ಬೀಗವನು ಎದೆಯೊಳಗೇ ಜಡಿದು

ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ನಡೆವನು ತನ್ನೂರನು ತೊರೆದು

*

ಕಾಜೂರು ಸತೀಶ್