ಕಾಯಿಲೆ, ಒಳ್ಳೆಯತನ ಮತ್ತು...

ಒಂದು ತರಬೇತಿಯಲ್ಲಿ ನಾನವರನ್ನು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ನೋಡಿದ್ದು. ಅವರು ಬೇರೆ ಜಿಲ್ಲೆಯಿಂದ ವರ್ಗಾವಣೆಯಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದರು.

ಅವರು ನನ್ನ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿದ್ದರು. ನಮಗೆ ಸೂಚನೆ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು: "ಇಷ್ಟು ನಿಮಿಷದ ಒಳಗೆ ಯಾರು ಹೆಚ್ಚು ಪದರಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೋ ಆ ತಂಡವು ಗೆಲುವನ್ನು ತನ್ನದಾಗಿಸುತ್ತದೆ".

ಸಮಯ ಮೀರಿದರೂ ಉಳಿದ ತಂಡಗಳು ತಮ್ಮ ಅಂಕವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅನ್ಯಮಾರ್ಗವನ್ನು ಹಿಡಿದಿದ್ದವು. ಇವರು ಮಾತ್ರ- 'ಸಮಯ ಮುಗಿದಿದೆ, ಇನ್ನು ನಾನು ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ, ತಂಡ ಸೋತರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ' ಎಂದು ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತುಬಿಟ್ಟರು.

ಆ ಕ್ಷಣ ನಾನವರಿಗೆ ಏನೂ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ, ಆ ಕ್ಷಣವನ್ನು ನನ್ನೊಳಗೆ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದೆ. ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಗೌರವ ಭಾವವೊಂದು ನನ್ನೊಳಗೆ ಟಿಸಿಲೊಡೆದಿತ್ತು.

ಅಂತಹ ಒಳ್ಳೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಒಂದು ಭೀಕರ ಕಾಯಿಲೆ ಬಂದು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದೆ ಎಂಬ ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿ ಕುಸಿದುಹೋದೆ. ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಜನರು ಹಳಿಯುವ 'ವಿಧಿ'ಯ ನೆನಪಾಯಿತು.
ಆದರೆ ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಆ ಕಾಯಿಲೆಗೂ, ಅವರ ಒಳ್ಳೆಯತನಕ್ಕೂ ಯಾವ ಬಗೆಯ ಸಂಬಂಧವೂ ಇಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಂಡು ಮತ್ತದೇ ಶೂನ್ಯದೊಳಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡೆ.

*

ನನಗೆ ಆಗಾಗ ಒಂದು ಕರೆ ಬರುತ್ತದೆ. ನಾನು ನನ್ನ ಕೈಯಿಂದ ಇಷ್ಟು ಸಾವಿರ ಹಣವನ್ನು ಶಾಲೆಗಾಗಿ ಖರ್ಚುಮಾಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಬೊಗಳೆಬಿಡುತ್ತದೆ ಆ ದನಿ. ಇರೋಬರೋದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕೊಳ್ಳೆಹೊಡೆಯುವ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯ ಆ ದನಿಗೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಆವರಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಆ ದೇಹಕ್ಕೆ, ಅದಕ್ಕಿರುವ ಹೆಸರಿಗೆ ಹೀಗೆ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲು ನಾಚಿಕೆ-ಮಾನ-ಮರ್ಯಾದೆಯಾದರೂ ಬೇಡವೇ? ಎಂದು ನನ್ನನ್ನು ನಾನು ಕೇಳಿಕೊಂಡು ಈ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಳ್ಳಲು ಹವಣಿಸುತ್ತೇನೆ!
*

ಕಾಜೂರು ಸತೀಶ್