ಅಮ್ಮನ ಪ್ರಿಯತಮ

ಅಮ್ಮ ತೀರಿಕೊಂಡು

ಮೂರು ತಿಂಗಳಾದ ಮೇಲೆ 

ನಾನವರನ್ನು ನೋಡಿದ್ದು

ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹತ್ತಿರ ಹತ್ತಿರ ಅರವತ್ತು,

ಅವರಿಗಾದರೋ ನಲವತ್ತು ನಲವತ್ತೈದರ ಪ್ರಾಯ

ಅವರನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಥೇಟ್ ಅಮ್ಮನ ಹಾಗೆ 

ಅಮ್ಮನ ಹಾಗೇ ಶಾಂತಚಿತ್ತ 

ಅಮ್ಮನದೇ ಕಣ್ಣುಗಳು

ಅಮ್ಮನದೇ ಪರಿಮಳ

ಅಮ್ಮನ ಗಾಢವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸಿ

ಅಮ್ಮನೇ ಆದ ಹಾಗೆ

ಅವರ ಕೋಣೆಯ ತುಂಬೆಲ್ಲ 

ಅಮ್ಮನದೇ ಚಿತ್ರಗಳು

ಅಮ್ಮ ಇಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದರಾ?

ಅವರಿಗಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಉಟ್ಟ 

ಕೆಂಪಿನಲ್ಲಿ, ಹಸಿರಿನಲ್ಲಿ

ಗಾಢ ಬಣ್ಣಗಳಲ್ಲಿ

ಅಮ್ಮ ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ತಯಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರಾ?

ಇಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದರಾ?

ಬಣ್ಣ ಮಾಸಿದ, ಕೊಳೆ ತುಂಬಿದ ಮನೆಯ ಬಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ

ವಿಷಾದವೇ ತುಂಬಿದ್ದ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ 

ಬಿಡುವಿಲ್ಲದ ದುಡಿಮೆಯಲ್ಲಿ

ಅಪ್ಪ, ಅಜ್ಜಿ, ನಾನು ಎಂಬೀ ವೃತ್ತದಲ್ಲಿ 

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲದರ ನಡುವೆ 

ಯಾವಾಗ ಅಮ್ಮ ಅವರಿಗಾಗಿ ಹೀಗೆ ಬದುಕಿದ್ದು?

ಅವರಿಗಾಗಿ ಕಳುಹಿಸಿದ ಸಂದೇಶಗಳಲ್ಲಿ,

ಪತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಕವಿತೆಗಳದೇ ಕಾರುಬಾರು 

ಗಾಢ, ಆರ್ದ್ರ ಪ್ರೇಮ

ಅಮ್ಮನ ಕಲ್ಪನೆಗಳು 

ಅಮ್ಮನ ರಹಸ್ಯಗಳು

ಅಮ್ಮನ ಬಯಕೆಗಳು

ಅಮ್ಮನ ಕನಸುಗಳು

ಉಫ್... ಎಂಥಾ ಪ್ರೇಮಿ ಅವಳು!

ಯಾರೂ ತಿಳಿಯದ 

ಯಾರೂ ಗುರುತಿಸದ

ಅವರು ಮಾತ್ರ ತಿಳಿದಿದ್ದ 

ಆರಾಧಿಸಿದ್ದ

ಮುದ್ದಿಸಿದ್ದ

ದೇವತೆಯಾಗಿದ್ದವಳ ಎದೆಯೊಳಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ನಡೆದ

ಅವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ತಿಳಿದಿದ್ದ ಅಮ್ಮ

ಅವಳು ಪೂರ್ಣತೆ ಪಡೆದ ಒಂದೇ ಒಂದು ತಾಣ 

ಅದು ಸಾಯುವವರೆಗೆ ಒಮ್ಮೆಯೂ ಪರಸ್ಪರ ನೋಡಿರದ ಆ ಇಬ್ಬರು 

ಹೇಗೆ ಇಷ್ಟು ಗಾಢವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸಿದರು!

ತೀರಿಕೊಂಡರೂ ಮತ್ತೊಬ್ಬರ ಒಳಗೆ ಬದುಕುವ

ಅವ್ಯಕ್ತ ಅದೃಶ್ಯ ವೈಚಿತ್ರ್ಯ

ಜೀವಂತವಿರುವಾಗಲೇ ತೀರಿಕೊಳ್ಳುವ

ಎಷ್ಟೋ ಮನುಷ್ಯರನ್ನು ಬದುಕಿಸಿದ,ಬದುಕಿಸುವ

ಬದುಕಿಸುತ್ತಲೇ ಇರುವ ಅದೇ ವೈಚಿತ್ರ್ಯ!

*

ಮಲಯಾಳಂ: ಲಿಷಾ ಜಯನ್

ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ - ಕಾಜೂರು ಸತೀಶ್