ಆ ಮೇಷ್ಟ್ರನ್ನು ಆ... ಶಾಲೆಗೆ ನಿಯೋಜಿಸಿದ್ದರು! (ಅಷ್ಟು ಹೊಟ್ಟೆಕಿಚ್ಚು?)
ಅಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳು. ಒಂದೇ ಮನೆಯ ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳು! ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ/ facebook/whatsappಗಳನ್ನೇ ಅರಿಯದ ಇಬ್ಬರು. ಗುದ್ದಲಿ ತೆಗೆದು ಅಗೆಯುವುದೆಂದರೆ ಅಷ್ಟು ಇಷ್ಟ ಆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ.
ಅಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಬಿಸಿಯೂಟ ಸಿದ್ಧಪಡಿಸುವವರಿಲ್ಲ. ಇದ್ದರೂ ಊರುಬಿಟ್ಟು ಹೊರಟುಹೋಗಿದ್ದಾರೆ. ಯಾರನ್ನಾದರೂ ಕೇಳೋಣವೆಂದರೆ ಮೊಬೈಲ್ ಸಿಗ್ನಲ್ ಇಲ್ಲ. ನೇಮಿಸೋಣವೆಂದರೆ ಅಂಥವರು ಆ ಊರಲ್ಲಿಲ್ಲ.
ಮೇಷ್ಟ್ರು ಅಂದಿನಿಂದ ಅಡುಗೆ ಭಟ್ಟರಾದರು.(ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ವಿಚಾರಿಸಬೇಕಾದ ಮಂದಿ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಕುಳಿತು ಭರ್ಜರಿ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿ ಊಟಮಾಡಿ ಹಾಯಾಗಿದ್ದರು!).
ಅಡುಗೆ ಸಾಮಗ್ರಿಗಳನ್ನು ತಂದು, ಗ್ಯಾಸ್ ತಂದು ( ಅಡುಗೆ ಸಿಬ್ಬಂದಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಹಣ ಮುಟ್ಟುವಂತಿಲ್ಲ!) ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿ ,ಪಾತ್ರೆ ತೊಳೆದು ಎರಡು ತಿಂಗಳು professional cook ಆದ ಆ ಮೇಷ್ಟ್ರು ಹೊಸ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಆ ಮಕ್ಕಳೆರಡು ದೂರದ ವಸತಿನಿಲಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿಕೊಂಡರು. ಆ ಮೂಲಕ ಆ ಶಾಲೆಯ ಬಾಗಿಲು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಿತು.
ಇತ್ತ ಮೂಲ ಶಾಲೆಯ ಮಕ್ಕಳು ಒಬ್ಬರಾದ ಮೇಲೆ ಒಬ್ಬರು ವರ್ಗಾವಣೆ ಪತ್ರ ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಬೇರೆ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟುಹೋಗಿದ್ದರು.
ಪ್ರತೀ ಮಾನ್ಸೂನ್ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಇದು ಮುಂದುವರಿಯುವಾಗ ಆ ಮೇಷ್ಟ್ರು ಇರುವ ಮೂಲ ಶಾಲೆಯ ಬಾಗಿಲು 'ಮುಚ್ಬಿಡ್ಲಾ ಮೇಷ್ಟ್ರೇ' ಎಂದು ಮುಗ್ಧವಾಗಿ ಕೇಳಿದಂತೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ.
ಒಂದನೇ ತರಗತಿಗೆ ದಾಖಲಾದ ವರ್ಷ ಮನೆಯಿಂದ ಶಾಲೆಗಿರುವ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ನಿಸರ್ಗವೇ ನನ್ನ ಕಲಿಕಾ ಕೇಂದ್ರವಾಗಿತ್ತು. ಶಾಲೆ ಎಂಬ ನರಕದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಮನೆಯವರ...