ಕವಿತೆಯೊಂದು ಜನಿಸುವಾಗ

ನೋಡಿದ್ದು ನಾನೇ
ಹಣೆ ಹಣೆ ಚಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದೂ ನಾನೇ
ಅತ್ತೂ ಅತ್ತೂ ಸ್ಫೋಟಗೊಂಡಿದ್ದೂ ನಾನೇ

ಕಾಲಿನ ಬೆರಳುಗಳ ಬಿಗಿದದ್ದು
ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಿದ್ದು
ಮೇಜಿನ ಮೇಲಿಂದೆತ್ತಿದ್ದು
ಅಗರಬತ್ತಿ ಹಚ್ಚಿಟ್ಟಿದ್ದೂ ನಾನೇ

ಜನವೋ ಜನ
ಹೂ ಹಾರ ಹಾಕಿ
ಹೊದಿಸಿದರು ಶ್ವೇತ ವಸ್ತ್ರ
ಕಡೆಯ ಚುಂಬನವೆಂಬಂತೆ
ಬೆನ್ನಿಗೊಂದು ಮುದ್ರೆ

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಹೊತ್ತು
ದುಃಖದ ಕೆಂಪು ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯೊಳಗೆ
ಮಲಗಿಸಿದ್ದೂ ನಾನೇ

ಇದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ
ಮಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಲಿಕ್ಕೆ
ಇನ್ನು ನನ್ನಿಂದಾಗದು
ನನ್ನಿಂದಾಗದು!
*

ಮಲಯಾಳಂ ಮೂಲ- ಪವಿತ್ರನ್ ತೀಕ್ಕುನಿ

ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ- ಕಾಜೂರು ಸತೀಶ್