ಅಜ್ಞಾನಿಯ ದಿನಚರಿ

ಅಳಿಯುತ್ತಿರುವ ಎದೆಯ ಅಕ್ಷರಗಳಿಗೊಂದು ಆಲ್ಬಮ್

Sunday, March 25, 2018

ಸೂರ್ಯಪದ್ಯಗಳು

ನೆಕ್ಕಿ ನೋಡಿದ ಸೂರ್ಯ
'ಸಪ್ಪೆ' ಎನುತ ಇವಳೊಡನೆ ಕೆಂಡಾಮಂಡಲನಾದ.
ಈಗ 'ಉಪ್ಪು' ಎನ್ನುತ್ತಾ ಮೋಡಗಳ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.
*
ಹೊಲದ ಬಿರುಕು ಪಾದಗಳ ನೆಕ್ಕಿದ ಸೂರ್ಯ
'ಇನ್ನೆಷ್ಟು ಒಡೆದು ಆಳಬಹುದು' ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.
*
ನಿಂತಲ್ಲೇ ಮೂರ್ಛೆಹೋಗಿದೆ ಮರ
ಉಪಚರಿಸುವ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಬೆತ್ತಲಾಗಿಸಿದ್ದಾನೆ ಸೂರ್ಯ.
*
ಅವನಿಗೆ 'ಕಪ್ಪು' ಎಂದರೆ ತುಂಬುಪ್ರೀತಿ
ಒಣ ಕುಂಚದ ಬಿಳಿರೋಮದ ತುದಿಯಲ್ಲಿನ್ನೂ
ಕಡುಗಪ್ಪು ಹಾಗೇ ಉಳಿದಿದೆ.
*
'ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ನೆನೆವವರು ಬೇಕಾಗಿದ್ದಾರೆ'
ಬಂಗಲೆಗಳ ಹೊರಗೆ ಬೋರ್ಡು ನೇತುಹಾಕಿದ್ದಾನೆ ಕವಿ.
ಕಾದೂ ಕಾದ ಅವನೀಗ ಥೇಟ್ ಕಪ್ಪು ಡಾಂಬರು ರಸ್ತೆ.
ಅವರೆಲ್ಲ ಕಾರು ಓಡಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
*
ಮುಟ್ಟಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲ ಅಳುವಂತೆ ಮಾಡಿಯಾದ ಮೇಲೆ
ಕಾಡಿನ ಮೌನವನ್ನೂ ಸಹಿಸದ ಸೂರ್ಯ
ಹೊಟ್ಟೆಕಿಚ್ಚಿನ ಕಿಡಿಹಚ್ಚಿ ಬಂದಿದ್ದಾನೆ.
*
ಕೆಲಸವಿಲ್ಲದ ನದಿಯೀಗ ಪ್ರಜೆಗಳಾಗಿ 'ಗುಸುಗುಸು ಪಿಸಪಿಸ'.
ಲೋಕದ ಸದನದಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯನದ್ದೇ 'ಚುರ್ರ್ಚುರ್ರ್' ಸಂಗೀತ.
*

ಕಾಜೂರು ಸತೀಶ್

Wednesday, March 21, 2018

ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರ!

ಚುನ್ನು

    ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಊಟ ಆಗಿ ಇನ್ನೂ ಕೈಯೇ ಸರಿ ಒಣಗ್ಲಿಲ್ಲ, ನಿಂಗೆ ಪತ್ರ ಬರೀತಿದ್ದೀನಿ (ಈಗ ಒಂದ್ಗಂಟೆ ಇಪ್ಪತ್ತೆರಡ್ನಿಮಿಷ).ಇವತ್ತೇನಾಯ್ತು ಗೊತ್ತಾ? ಕಾಫಿ ಕುಯ್ದು ಒಣಗಿಸ್ತಿದ್ನಾ_ ಉಗುರಿನ ಮೇಲಿರೋ ಸಿಪ್ಪೆಯೆಲ್ಲಾ ಎದ್ದ್ಹೋಗ್ತಿದೆ! ನೀನ್ನೋಡಿದ್ರೆ ವಾರ್ದಿಂದಾನೂ ಅದೇ ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡ್ತಿದ್ದೀಯ , ನಿನ್ಕತೆ ಏನಾಗ್ಬೇಕು ಹೇಳು! ಆಮೇಲೆ ನಾನೇನಾದ್ರೂ ನೋಡ್ಬಿಡ್ತೀನಿ ಅಂತ ಕೈತುಂಬ ಮದರಂಗೀಲಿ ಚಿತ್ರ ಕೆತ್ಬುಡ್ತೀಯ ನೋಡು. ಎಷ್ಟು ಹುಷಾರು ನೀನು!

‘ನಿನ್ನ ನಂಗಿಷ್ಟ ಕಣೋ’ ಅಂತ ಒಂಚೂರೂ ಭಯ, ಗಾಬ್ರಿ ಇಲ್ದೆ ಹೇಳ್ದಾಗ ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಬುಲೆಟ್  ಓಡ್ತಿತ್ತು ಕಣೇ. (ಗಟ್ಟಿಗಿತ್ತಿ ನೀನು!) ಅದ್ಕೇ ಏನೂ ಹೇಳಿರ್ಲಿಲ್ಲ ನಿಂಗೆ. ಅವತ್ತು ಮನೆಗೆ ಬಂದು ನಿನ್ಹೆಸ್ರಲ್ಲಿ ಒಂದು ‘ಕಾಚಂಪುಳಿ’ ಗಿಡ ನೆಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಎಷ್ಟೆತ್ರ ಬೆಳ್ದಿದೆ ಗೊತ್ತಾ ಈಗ ಅದು!

ನೀನ್ಬೇಜಾರ್ಮಾಡ್ಕೋತೀಯ ಅಂತ ಹೇಳಿರ್ಲಿಲ್ಲ: ನಿನ್ಗೆ ಅಂತ ಬರ್ದಿಟ್ಟಿದ್ದ ಪತ್ರಗಳ್ನೆಲ್ಲ ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್ ಚೀಲದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿ ಇಟ್ಟಿದ್ನಾ. ಮೊನ್ನೆ ಗುಜರಿ ಮಾಮ ಬಂದಾಗ ಅಮ್ಮ ಎಲ್ಲಾ ಬಾಚ್ಕೊಟ್ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾಳೆ. ಅದ್ರಲ್ಲೊಂದು ಗುಲಾಬಿ ಬಿಡ್ಸಿದ್ದೆ ಕಣೇ, ನಿಂಗಿಷ್ಟ ಅಲ್ವಾ ಅಂತ ಹಸಿರು ಬಣ್ಣಾನೇ ಹಚ್ಚಿದ್ದೆ ಅದಕ್ಕೆ. ಇರ್ಲಿಬಿಡು ಅದೆಲ್ಲಿದ್ರೂ, ಯಾರ್ಕೈಲಿದ್ರೂ ಹಸ್ರೇ ಆಗಿರ್ಲಿ.

ನಮ್ಮೂರಲ್ಲಿ ಟವರ್ ಹಾಕ್ತಾರಂತೆ. ಆದ್ರೂ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಸಿಗ್ನಲ್ ಬರೋದು ಡೌಟು ಅಂತಿದ್ರು. ಒಳ್ಳೇದೇ ಆಯ್ತು ಬಿಡು. ಇಲ್ದಿದ್ರೆ ನೀನು ‘ಪಟಪಟಪಟ’ ಅಂತಾ ಮಾತಾಡೊದು ನಾನು ‘ಊಂ ಊಂ’ ಅಂತ ಹೂಂಗುಟ್ಟೋದೇ ಆಗ್ಬಿಡುತ್ತೆ. 

ಮುಂದಿನ್ವಾರ ಈ ಪಿಳ್ಳೆ ಐಕ್ಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕರ್ಕೊಂಡು ಬೆಟ್ಟಕ್ಕ್ಹೋಗ್ತಿದ್ದೀನಿ. ಎಲ್ಲಾರ್ನೂ ಕೇಳ್ದೆ, ಯಾರ್ಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ನೋಡು ಅದ್ರ ಹೆಸ್ರು. ಅದ್ಕೇ, ನಿನ್ಹೆಸ್ರೇ ಇಟ್ಬಿಡೋಣಾ ಅಂತ. ಎಷ್ಟ್ಚಂದ ಅಲ್ಲಾ! ದಿನಾ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಕಣ್ಬಿಟ್ರೆ ಅದೇ ಕಾಣ್ಸೋದು ನಂಗೆ. ನಿನ್ಥರಾನೇ ನೋಡುತ್ತೆ ನನ್ನ! ಆದ್ರೆ ಮಾತಿನ ವಿಚಾರ್ದಲ್ಲಿ ಥೇಟ್ ನನ್ಥರಾನೇ!

ನೀನಿದನ್ನ ಓದಿ ಆಗ್ಲೇ ಇಷ್ಟಗ್ಲಾ ಬಾಯ್ತೆರ್ದು ‘ಕಟಕಟಕಟಾ’ ಅಂತ ನಗ್ತಿರ್ತೀಯ ಅಂತ ಗೊತ್ತು. ಹಿಂಗಾ ಲವ್ಲೆಟರ್ ಬರಿಯೋದು ಅಂತ.  ನೀನ್ಹುಡ್ಗ ಆಗಿ ನಾನ್ಹುಡ್ಗಿ ಆಗ್ಬೇಕಿತ್ತೇನೋ! ಹೋಗ್ಲಿಬಿಡು.

ಏೀ! ನೆನ್ಪಾಯ್ತು: ಇವತ್ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ತೋಟ್ದಲ್ಲಿ ಎರಡ್ಗಿಳಿಗಳು ಅತ್ತಿ ಮರ್ದಲ್ಲ್ಕೂತು ಇದು ಅದಕ್ಕೆ ಅದು ಇದಕ್ಕೆ ಅಂತ ಹಣ್ನ ಕಿತ್ಕಿತ್ತು ಕೊಡ್ತಿದ್ವು. ಅದ್ರಲ್ಲಿ ನೀನ್ಯಾವ್ದು ನಾನ್ಯಾವ್ದು ಅಂತ ಹುಡುಕ್ತಿದ್ದೆ. ಗೊತ್ತೇ ಆಗ್ಲಿಲ್ಲ ಕಣೇ, ಯಾಕಂದ್ರೆ ನೀನಿದ್ದಿದ್ರೆ ಎಲ್ಲಾ ನಂಗೇ ತಿನ್ಸ್ಬಿಡ್ತಿದ್ದೆ!

ಇನ್ನೂ ಏನೇನೋ ಬರೀಲಿಕ್ಕಿತ್ತು. ಆ ಎರಡು ಗಿಳಿಗಳ ಚಿತ್ರಾನೂ ಬಿಡ್ಸ್ಬೇಕು ಅಂದ್ಕೊಂಡಿದ್ದೆ, ಆಗ್ತಿಲ್ಲ. ಅಮ್ಮ ಕರೀತಿದ್ದಾರೆ, ಸ್ವಲ್ಪ ಸೌದೆ ಒಡಿಯೋ ಕೆಲ್ಸಾ ಬಾಕಿ ಇದೆ, ಹೋಗ್ತೇನೆ.

ಇದನ್ನ ಓದ್ಬಿಟ್ಟು ಏನಾದ್ರೂ ಬರಿ. ಸುಮ್ನೆ ನಗ್ತಾ ಕೂರ್ಬೇಡ. 

ಇತಿ ನಿನ್ನ,
ಪೆದ್ದು

ಕಾಜೂರು ಸತೀಶ್